Walt Whitman

O ME! O life!... of the questions of these recurring;
Of the endless trains of the faithless--of cities fill'd with the foolish;
Of myself forever reproaching myself, (for who more foolish than I and who more faithless?)
Of eyes that vainly crave the light--of the objects mean--of the struggle ever renew'd;
Of the poor results of all--of the plodding and sordid crowds I see around me;
Of the empty and useless years of the rest--with the rest me intertwined;The question, O me! so sad, recurring--What good amid these, O me, O life?

Answer.

That you are here--that life exists, and identity;
That the powerful play goes on, and you will contribute a verse.

"O Me! O Life!' from Whitman's Leaves of Grass:

Emily Dickinson

I'M NOBODY! WHO ARE YOU?

I'm nobody! Who are you?
Are you nobody, too?
Then there's a pair of us - don't tell!
They'd banish us, you know.

How dreary to be somebody!
How public, like a frog
To tell your name the livelong day
To an admiring bog!

Leonard Nolens

Net jij,
Net als jij,
Net als jij die me leest
Zoals ik het niet kan,

Net jij,
Net als jij,
Net als jij zo dichtbij in geen kamer
Hiernaast, in geen brief
Op de gangmat, geen kroeg
Om de hoek,

Net jij,
Net als jij,
Net als jij zo dichtbij als mijn eigen gezicht
In de spiegel geen tel te bereiken,

Zo werd ik als iedereen 's ochtends geboren
En 's avonds, zo werd ik als iedereen 's middags geboren
En 's nachts, en zo werd ik hier samen met jullie geboren
Op 11 april 1947, zo grondig, voortdurend en traag
Tot vandaag,

Net jij,
Net als jij,
Net als jij die me leest
Zoals ik het niet kan.