M. Vasalis

Wanneer je hand beweegt beweegt mijn ziel –
als je je ogen opslaat stroomt zij vol met licht 
– mijn lief, mijn vleugelslag – mijn zwaartekracht. 
Ik volg – van ganser harte en volstrekt onvrij 
iedere stap, ieder gebaar; iedre verandering van je gezicht 
verandert mij.
Nee niets ontbreekt aan onze liefde dan 
de onvolmaaktheid – zonder welke men 
niet ademen, niet leven kan. 

Ik ben te rijk behuisd in je paleis
ik wil weer naar mijn kamertje terug 
en niets meer zien en niets meer horen 
ik wil weer arm en leeg zijn als tevoren.
Ik-wil-naar-huis!

Giacomo Leopardi -1798-1837

Steeds was mij deze eenzame heuvel lief
en deze heg, die aan zovele zijden
de verre horizon aan 't oog onttrekt.
Telkens als ik hier zit, stel ik me erachter
onmetelijke ruimten voor, en stilten
die 't menselijk begrip te boven gaan,
en peilloos diepe rust; waarbij ik soms
bijna verstijf van angst. En als ik dan
de wind door deze takken heen hoor waaien,
dan vergelijk ik de immense stilte
met dit geruis: ik denk aan de eeuwigheid,
aan de afgestorven jaren, en aan dit.
dat leeft, een aan 't geluid ervan. En zo
verdrinkt mijn geest in eindeloze diepten,
en zoet is 't mij in deze zee te zinken.

Kemba Dillon

A Great Man
The Creator of the earth
Once said
“Be doers of the word not hearers only”
But in our case talkers

All we do is talk
Behind our concrete slabs
Galvanize and board is only talk
We see the corruption, bribery, murders and nepotism
But nothing happens
But talk

We talk about events, lies told by official
But we never do
We are passive not active
Talkers not doers
Lying away while we sink in oblivion
Only talk
  
A little sleep, a little slumber, a little folding of the arms
And your poverty surely comes.
But in our case to much talking
Not enough acting
  
We only talking behind our concrete slab
Galvanize and board
About raising food, crime, unemployment
But who would close their mouths and act
Only talk
No one
Because we talk, talk, talk
More talking than acting
More complaining than doing
More murmuring than protesting
Only talk

Boys on the corner talking,
But nothing happening
But talk
They leave the corner with no resolution
Only empty words, filled with laughter
We only talking

 Death in the street
People gather
“He was a good boy”
“He was a gangster”
Murderer never found
The only thing found was the gossip
We only talking

Ministers talking, people talking
But never doing
Just talking
While thinks spinning
Everyone talking

They have a little secret on us
They know us well
They see through us
Lurking and waiting to strike
We are talkers
The secret is out
That why they can kill our children
Steal our joy and
 Empty our pockets

 Because we only talking
Not doing
Just talking
Not analysing
Just speaking
So you talk

While they do!!!

Emile Verhaeren (1855–1916)

Je hebt die avond zo fijn met mij gesproken, 
dat alle bloemen zich begonnen te tooien;
Plots werden wij verliefd en zijn zij ontloken,
om hun petaaltjes in onze schoot te strooien.

Je sprak teder over toekomstige jaren,
die we zouden drinken als langbewaarde wijn;
Hoe zouden wij het luiden van het lot ervaren ?
Hoe zouden wij beminnen, als wij ouder zijn ? 

Je stem was als een omhelzing met zoete pijn,
toen jouw brandend hart me kalme schoonheid bood,
zodat ik als ik wou, zonder vrees in staat zou zijn
om de kronkelwegen te volgen naar de dood.

Emile Verhaeren (1855–1916)

Ieder uur van mijmering over je goedheid,
Zo vanzelfsprekend grondeloos,
Smelt ik weg in gebeden naar jou.

Zo laat ben ik gekomen
Naar de tederheid van je blik,
En van zo ver naar je uitgestrekte handen,
Stilletjes, doorheen ruimte en tijd.

Ik had in mij zoveel weerbarstig roest
Dat uit mij wegvrat, met gulzige tanden,
Het vertrouwen.

Ik was zo loom, ik was zo moe,
Ik was van wantrouwen zo oud,
Ik was zo loom, ik was zo moe
Van het dwaalspoor van al mijn passen.

Zo weinig verdiende ik de wondere vreugde
Van je voeten die mijn weg verlichten,
Dat ik er nog van sidder, in tranen haast,
En voortaan nederig blijf, nabij zoveel geluk.

W.H. Auden (1907 – 1973)

As I walked out one evening,
Walking down Bristol Street,
The crowds upon the pavement
Were fields of harvest wheat.

And down by the brimming river
I heard a lover sing
Under an arch of the railway:
'Love has no ending.

'I'll love you, dear, I'll love you
Till China and Africa meet,
And the river jumps over the mountain
And the salmon sing in the street,

'I'll love you till the ocean
Is folded and hung up to dry
And the seven stars go squawking
Like geese about the sky.

'The years shall run like rabbits,
For in my arms I hold
The Flower of the Ages,
And the first love of the world.'

But all the clocks in the city
Began to whirr and chime:
'O let not Time deceive you,
You cannot conquer Time.

'In the burrows of the Nightmare
Where Justice naked is,
Time watches from the shadow
And coughs when you would kiss.

'In headaches and in worry
Vaguely life leaks away,
And Time will have his fancy
To-morrow or to-day.

'Into many a green valley
Drifts the appalling snow;
Time breaks the threaded dances
And the diver's brilliant bow.

'O plunge your hands in water,
Plunge them in up to the wrist;
Stare, stare in the basin
And wonder what you've missed.

'The glacier knocks in the cupboard,
The desert sighs in the bed,
And the crack in the tea-cup opens
A lane to the land of the dead.

'Where the beggars raffle the banknotes
And the Giant is enchanting to Jack,
And the Lily-white Boy is a Roarer,
And Jill goes down on her back.

'O look, look in the mirror?
O look in your distress:
Life remains a blessing
Although you cannot bless.

'O stand, stand at the window
As the tears scald and start;
You shall love your crooked neighbour
With your crooked heart.'

It was late, late in the evening,
The lovers they were gone;
The clocks had ceased their chiming,
And the deep river ran on. 

Jevgeni Baratynski (1800 - 1844)

Kom mij vergeefs niet lastig vallen
Met jouw herboren tederheid:
Voor de ontgoochelde zijn alle 
Verlokkingen verleden tijd!
Geloof in ’t woord heb ik verloren,
Geloof in liefde evenzeer,
En niet laat ik me nog een keer
Door ’n valse hersenschim bekoren!
Vererger niet mijn blind verdriet,
Breng wat geweest is niet ter sprake,
En stoor, jij die je druk wil maken,
De sluimer van de zieke niet!
Ik slaap, en zoet is mijn verlamming;
Maak je van oude dromen vrij:
Alleen maar opwinding en spanning,
Maar liefde niet, wek je bij mij.

Jean Pierre Rawie

Ik was je kwijt voordat ik je bezat,

ik heb je al gemist voor ik je kende;

er is klaarblijkelijk nog meer ellende

dan ik voor mogelijk gehouden had. 

En elke keer dat wij elkaar bekenden,

en alles wat je zogenaamd vergat -

Ik zou iets voor ons willen doen, maar wat

ik doe, het zal zich nooit ten goede wenden. 

De ergste droefenis is trouwens pas

gekomen met het vreselijke weten

dat ik je nooit in wezen heb bezeten,

terwijl ik zo bezeten van je was. 

Ik wilde dat ik even kon vergeten

hoe onvergetelijk dit alles was. 

Leo Vroman (1915 - 2014)

Psalm III 

Systeem! Dat ik in ieder dier
onze verliefdheid voel
en ik tot iedere muis of mier
fluister (‘Liefste, kom eens hier’)
is niet wat ik bedoel,
  
maar dat ik nu ook ieder blad
van iedere wilde plant
wil zoenen en wil aaien, dat
doet mij aan U vragen: wat
is er hier aan de Hand?
  
En nu ik ook om iedere steen
zo graag mijn armen sper,
zo maar om een rotsblok heen
en even in haar barstje - neen,
dat gaat Ons toch te ver?
  
Systeem, ik ben maar één getal
en tel U nog niet goed,
maar dat ik U met mijn verval
zodra dat komt, verminderen zal,
vertel mij hoe dat moet,
  
O dat ik U met mijn verval
klein maar voorgoed verminderen zal,
waarom, waarom dat moet?

Mascha Kaléko (1907 - 1975)

Man braucht nur eine Insel
allein im weiten Meer. 
Man braucht nur einen Menschen, 
aber den braucht man sehr. 

Shiraishi Kazuko

Ik zei: Je moet maar weggaan.
Ik zei: Vanavond wil ik niet met je samen zijn,
je moet maar weggaan.
En snikkend ben je weggegaan.
Ik heb geen woning om naar terug te gaan.

Ik wreef telkens opnieuw
over het spoor waarmee je, snikkend,
uit mijn hart was weggegaan.
De vlekken van jouw tranen bleven overal in mij vastzitten.
Zij waren een vijver geworden.
Door het gewicht van deze vijver was mijn hart
zwaarder dan anders.
Zo ben ik die nacht,
onder het gewicht van mijn hart,
ingeslapen.