David Troch

wij waren geen jongens 

wij hadden vaders, wij waren zonen. het volstond niet 

dat wij driemaal daags spek en spinazie vraten. 

de hemdsmouwen moesten omhoog, 

wij moesten tonen hoe hard wij de spieren in onze bovenarmen 

op konden spannen. wij zweetten als zwijnen, groeven bloederige kloven 

in onze handen, wroetten in het stof waarin onze voorvaderen 

al jaren liggen te liggen 

en kregen het vuil amper onder onze vingernagels vandaan. 

wij moesten voelen met wat wij tussen de benen geboren waren, jongens, 

maar hadden niet eens een eigen kamer 

waar wij voorovergebogen, met opgetrokken knieën 

en met de neus in andere werelden zaten. 

wij ondervonden aan den lijve dat doordringende boerenstank 

je harder in het gezicht kan slaan dan wat vuistdikke boeken. 

David Troch is Winnaar Turing Nationale Gedichtenwedstrijd 2012

David Troch

Luisterrijk

deze kamer is gemaakt voor kousenvoeten,
voor het horen vallen van een naald. blind
herkennen we elk geluid, het schuifelen en

het stilstaan, het wegschuiven van het laken
en het voorzichtig neervlijen naast het naakte
lichaam dat het onze is. we protesteren eerst

half binnensmonds, maar stemmen al snel
het ademen tot één ritme af, tot er geen naald
meer tussen past. zo wordt alles, alles zacht.

Menno Wigman

Tegen de liefde

Van ijzer zijn en toch je tanden breken 

op een blond stuk vreten. Mokken. Wrokken.

Knarsen tot je dubbel ziet. Jezelf krampachtig 

op een ander wreken. Nooit meer wartaal eten.

Van ijzer zijn en toch je tanden breken.

Wat moet je als je weerloos bent verraden?

De stad uitgaan? Een bioscoop opblazen?

Vergeet het, bijt je vast in wie je was 

en zorg dat niemand nog je zon begraaft.

Frank Koenegracht

BRIEF AAN MIJN MOEDER

Moet je horen, mamma, luister je?

Ik lees hier over een aanbod

waarbij zeer oude moeders met

meestal zeer oude zonen die

om niet tastbare redenen niet meer

bij ze willen slapen

een zwaan ter beschikking wordt gesteld

door de thuiszorg.

Het gaat om Hollandse zwanen.

Ze zwemmen overdag rond,

maar 's avonds worden ze opgeborgen

in prachtige vitrines.

Ze worden thuisbezorgd en in je bed gelegd.

Ze slaan hun linker vleugel om je heen: dat

is tegen angst voor duizeligheid en ze leggen

hun snavel op het andere kussen:

dat is tegen eenzaamheid.

's Ochtends worden ze weer opgehaald.

Nou, doe het maar, mamma.

Je bent er immers voor verzekerd.

Frank Koenegracht

Psychiaters onderling

Heb je gehoord dat de slager dood is?

Ja, vrij plotseling,

het was toch geen suïcide?

Nee, nee, gelukkig niet, 

hij is meer in het algemeen dood. 

O, dan is het goed

Horatius

Rust is wat men vraagt aan de goden als men

op open zee verrast wordt door zwarte wolken

die de maan begraven en sterren doven

baken van schippers;

rust is de wens van Thracische vechtersbazen

Parthen getooid met pijlkoker vragen, Gosphus,

rust die niet voor goud en juwelen of voor

purper te koop is,

want geen schathuis of consulaire lijfwacht

drijft uit ons hart trieste bekommeringen

en zorgen weg, die in gestucte kamers

rond blijven vliegen.

Goed wordt geleefd met weinig wanneer een zoutvat

van de familie glanst op een tafeltje

en kalme slaap niet wordt gestoord door angst

of gierige hebzucht. 

Waarom mikt men stoer in dit korte leven

op menig doel? Wanneer verhuizen wij

naar land met ander zon? Is een balling ooit

ontsnapt aan zichzelf?

(vert. Piet Schrijver)

Bertolt Brecht

Der Mensch lebt durch den Kopf der Kopf reicht ihm nicht aus versuch es nur; von deinem Kopf lebt höchstens eine Laus. Denn für dieses Leben ist der Mensch nicht schlau genug niemals merkt er eben allen Lug und Trug. Ja; mach nur einen Plan sei nur ein großes Licht! Und mach dann noch´nen zweiten Plan gehn tun sie beide nicht. Denn für dieses Leben ist der Mensch nicht schlecht genug: doch sein höch´res Streben ist ein schöner Zug.

Ja; renn nur nach dem Glück doch renne nicht zu sehr! Denn alle rennen nach dem Glück Das Glück rennt hinterher. Denn für dieses Leben ist der Mensch nicht anspruchslos genug drum ist all sein Streben nur ein Selbstbetrug. Der Mensch ist gar nicht gut drum hau ihn auf den Hut hast du ihn auf den Hut gehaut dann wird er vielleicht gut. Denn für dieses Leben ist der Mensch nicht gut genug darum haut ihn eben ruhig auf den Hut.

Dylan Marlais Thomas

Was there a time when dancers with their fiddles 

In children's circuses could stay their troubles?

There was a time they could cry over books,

But time has set its maggot on their track.

Under the arc of the sky they are unsafe.

What's never known is safest in this life.

Under the skysigns they who have no arms

Have cleanest hands, and, as the heartless ghost
Alone's unhurt, so the blind man sees best.

Dylan Thomas 1914-1953

Do not go gentle into that good night,

Old age should burn and rave at close of day;
Rage, rage against the dying of the light.

Though wise men at their end know dark is right,
Because their words had forked no lightning they
Do not go gentle into that good night.

Good men, the last wave by, crying how bright
Their frail deeds might have danced in a green bay,
Rage, rage against the dying of the light.

Wild men who caught and sang the sun in flight,
And learn, too late, they grieved it on its way,
Do not go gentle into that good night.

Grave men, near death, who see with blinding sight
Blind eyes could blaze like meteors and be gay,
Rage, rage against the dying of the light.

And you, my father, there on the sad height,
Curse, bless, me now with your fierce tears, I pray.
Do not go gentle into that good night.
Rage, rage against the dying of the light.