poeta nascitur orator fit: april 2013

Andy Fierens

Non zonder god

Op een bank, in het park, bij de vijver

zit een non zonder god

Ze kijkt naar de eenzame beflijster

die weer staart naar mij

Ik ben ik, ik ben ik, ben ik, ben ik,

Dat wil zeggen, mossel noch worst

Ik ben een hond die ruikt aan elke rok

op zoek naar een aha erlebnis

Niemand die mij vraagt

gaan we straks naakt joggen,

ze hebben rukwinden voorspeld

en ook ik zeg tegen niemand in het bijzonder

als ik jou niet had schat,

dan had ik iemand anders

Nee, echt, dit is de mooiste lente in jaren

Veel kostbaar bloed heeft ‘s werelds loop gestort
en menig bloem is onverhoopt verdord;
verhef u niet op jongzijn en op glans,
de knop valt af, eer zij geopend wordt.

Wij gaan en komen en de winst is waar?
en weven draden en het kleed is waar?
In ‘s hemels welving zijn tot stof verbrand
vele weldenkenden; hun rook is waar?

De wereld gaat en gaat, als lang na dezen
mijn roem verging, mijn kennis hooggeprezen.
Wij werden vóór ons komen niet gemist,
na ons vertrek zal het niet anders wezen.

vertaling: J.H. Leopold

Hanny Michaelis (1922-2007)

Het morgenraam schuift blauw en blinkend
rechthoekig door mijn dromen heen.
Splinters geluid doorboren mij
en blijven steken in mijn hoofd.
De klok slaat waarschuwend alarm
en dreigend rolt de kamer op mij aan.
Terwijl ik wankel op het slappe koord
waarlangs de slaap geschrokken vlucht,
vangen je armen mij beschermend op
en in hun warmte raak ik met de dag verzoend.
Maar ergens blijft het heimwee hangen
- als een verraad - naar het eenzelvige gebied
waaruit de morgen mij verstoten heeft
en waarheen jij me niet kunt vergezellen.