Je kunt ze zelf niet kiezen: hoofd en lijf,
en ook je leven heb je maar ten dele
in eigen hand. Verveelde goden spelen
hun spel met ons; wij zijn hun tijdverdrijf.
Je zoekt, zoals ook vóor je al zovelen,
een zin te geven aan je aards verblijf,
maar je gewroet, gepieker en geschrijf
maakt geen verschil, en kan geen mens wat schelen.
Soms lijkt het even of je echt iets kiest,
maar zelfs de liefste vrienden en vriendinnen
heb je alleen tot je ze weer verliest.
Het einde stond al vast in den beginne;
dat het zo is, maakt het niet minder triest:
je kwam, je zag, en er was niets te winnen.
