In twijfel trekken, keren?
Wie zoiets waagt, is dwaas, ontspoord.
Toch durf ik te beweren
Dat deze avond mij behoort.
Het rood boven de bomen,
Met parelmoeren zomen …
Een nachtegaal in een sering,
Een mier die wil ontkomen -
Dit alles heeft voor iemand zin.
Het kan zelfs zinvol blijken
Dat ik hier sta te kijken,
Dat links mijn oude jas zich laat
Met avondrood bestrijken
En rechts zich in het maanlicht baadt.
