En plotseling werd het lachen tot wenen
Zonder geluid en kleurloos als een mist,
Vereende monden werden schuim dat sist
En handen werden schrik en angst in enen.
En plotseling werd stilte tot gewoel
En doofde in het oog de laatste vlam
En passie werd tot een bang voorgevoel
En het verstild moment tot veel tamtam.
En plotseling, niet meer dan plotseling
Werd triest hij die eens minnaar was geweest
En eenzaam hij die eens blij was van geest.
De vaste vriend werd tot een vreemdeling,
Het leven werd tot een verward tempeest
Heel plotseling, niet meer dan plotseling.
Zonder geluid en kleurloos als een mist,
Vereende monden werden schuim dat sist
En handen werden schrik en angst in enen.
En plotseling werd stilte tot gewoel
En doofde in het oog de laatste vlam
En passie werd tot een bang voorgevoel
En het verstild moment tot veel tamtam.
En plotseling, niet meer dan plotseling
Werd triest hij die eens minnaar was geweest
En eenzaam hij die eens blij was van geest.
De vaste vriend werd tot een vreemdeling,
Het leven werd tot een verward tempeest
Heel plotseling, niet meer dan plotseling.
