Men moet de dingen
de eigen, stille
ongestoorde ontwikkeling laten
die diep van binnen komt,
en door niets gestuwd
of versneld kan worden.
ongestoorde ontwikkeling laten
die diep van binnen komt,
en door niets gestuwd
of versneld kan worden.
Alles helemaal zijn tijd geven
en dan geboren laten worden.
Rijpen als de boom
die zijn sappen niet stuwt,
die getroost in de stormen
van het voorjaar staat,
zonder angst
dat er geen zomer zal komen.
Hij komt toch?
die zijn sappen niet stuwt,
die getroost in de stormen
van het voorjaar staat,
zonder angst
dat er geen zomer zal komen.
Hij komt toch?
Maar hij komt alleen naar de geduldigen
die er zijn,
alsof de eeuwigheid voor hen lag,
zo zorgeloos stil en ver....
die er zijn,
alsof de eeuwigheid voor hen lag,
zo zorgeloos stil en ver....
Geduld moet men hebben tegenover
het onopgeloste van het hart
en proberen de vragen zelf lief te hebben
als afgesloten kamers
en als boeken die in een zeer
vreemde taal geschreven zijn.
het onopgeloste van het hart
en proberen de vragen zelf lief te hebben
als afgesloten kamers
en als boeken die in een zeer
vreemde taal geschreven zijn.
Het gaat er om alles te leven.
Wanneer men de vragen leeft,
leeft men misschien langzamerhand
zonder het te merken,
op een vreemde dag,
midden in het antwoord.
Wanneer men de vragen leeft,
leeft men misschien langzamerhand
zonder het te merken,
op een vreemde dag,
midden in het antwoord.
