als ik stilsta om zomaar om me heen te kijken
verlies ik neus ogen en glimlach in de ramen
waar ik aan voorbij kom
overdag
perfecte onverschilligheid dus ik gebruik
straten en pleinen zoals ik de metro neem
ik wacht stap in en klamp me vast
aan een lederen lus
moet de stervende vandaag of morgen
sterven?
zijden van het bed zodat je je
steeds naar het midden kan draaien
om me te zien
mijn zieltogend vlees
je ziet me doodgaan
en geniet
