Nikolaj Asejev (1889 - 1963)

Ik kan niet leven zonder jou,
adem bij regen dorre lucht,
ik voel in juli winterkou
en Moskou lijkt wel een gehucht.


De tijd verbrokkeld, neemt geen end,
met ieder uur gaan jaren heen;
zelfs het azuren firmament
lijkt zonder jou gemaakt van steen.


Of men mij liefheeft of veracht -
het maakt me zonder jou niet uit.
Niets is er nog waarop ik wacht,
behalve op jouw stemgeluid.