Tadeusz Różewicz (1921- 2014)

Midden in vele bezigheden

die geen uitstel dulden

ben ik vergeten

dat een mens ook moet

sterven

lichtzinnig

verzuimde ik die plicht

of vervulde hem

oppervlakkig

vanaf morgen

wordt alles anders

begin ik met zorgvuldig sterven

verstandig optimistisch

zonder tijdverlies

Czeslaw Milosz (1911 - 2004)

Zo'n gelukkige dag.
De mist was vroeg gezakt, ik werkte in de tuin.

De kolibries stonden stil boven de bloeiende kamperfoelie.

Er was geen ding op aarde dat ik zou willen hebben.

Ik kende niemand die het benijden waard was.

Wat aan kwaad was geschied, had ik vergeten.

Ik schaamde me niet bij de gedachte dat ik was wie ik ben.

Ik voelde nergens in mijn lichaam pijn.

Toen ik mij oprichtte, zag ik de blauwe zee en zeilen.

Charles d'Orléans (1394 - 1465)

In het Woud van Lang Verwachten
te paard op pad, dolenderwijs,
zie ik mijzelf dit jaar bij machte
tot Verlangens' verre reis.
Mijn knechtstoet is vooruitgegaan
om 't nachtverblijf vast te bereiden,
vond in Bestemming's Stad gereed
voor dit mijn hart, en mij ons beiden,
de herberg, die Gedachte heet.

In 't boek van mijn gepeinzen al
vond ik dan, schrijvende, mijn hart;
het waar verhaal van bitt're smart
verlucht met tranen zonder tal.

Patricia de Martelaere (1957 - 2009)

Roodkapje en de (boze) wolf 

Waarom mijn lippen zo rood 
en mijn ogen diepzeeblauw? 
Om je beter te kunnen zien, 
om je beter te kussen - en mijn 
handen zo zacht, mijn tanden zo 
hard, mijn borsten zo blank - en mijn 
warme buik? Om je beter te eten, 
te nemen, aan te raken, uit te 
roepen. En mijn hoofd zo windstilleeg - 
je beter te kunnen vergeten.

Leo Schatz (1918 - 2014)

Steeds wil ik rusten


hoewel ik niet moe ben


en de ogen sluiten


om te zien


wat ik niet begrijp.


En toch zie ik mij

met verbazing


de hoogste berg beklimmen.