Ook liefdes sneuvelen
Niet op het slagveld
of op een papaverveld,
niet zozeer in een
zonovergoten boerenweide
gaan ze te gronde
maar tussen twee lippen
die op een onbewaakt ogenblik
het verkeerde zeggen.
Vervolgens groeien
de momenten van misspreken uit
tot verkeerd begrepen zinnen tot
redeloze redenen waarom,
gestut door teder geheven vingers
de liefde wurgend die ze omhelzen
in een steeds groter liefhebben
en aan haar definitieve eind
komt de liefde ten slotte
onder de slagen van wimpers
(het zijn zwepen voor de fijngevoelige)
van de verkeerde oogopslag.
De ogen daarachter
hebben het altijd geweten
voor het doek viel van de wimpers
de vingers en de woorden.
