Ida Gerhardt (1905 - 1997)

Men zette op de boerderij
in de opkamer het bed voor mij.

En daar ik vreemd ben aan hun taal
brengt men mij zwijgende het maal.

Ik ben alleen: een eenzaamheid
die tot in huid en haren bijt.

Het licht verschuift aan het beschot.
Ik worstel zwijgende met God.